Εκπροσωπώντας την ομάδα βετεράνων γυναικών Θεσσαλονίκης, ως παλιά διεθνής αθλήτρια, προπονήτρια βόλεϊ και πρόεδρος της ομάδας, θα ήθελα να εκφράσω κάποιες διαπιστώσεις, στα 17 χρόνια που συμμετέχουμε στο πρωτάθλημα βετεράνων.
Είμαι από τους πρωτεργάτες του θεσμού βετεράνων και στηρίζω το θεσμό, όπως απέδειξα συμμετέχοντας τόσα χρόνια με την ομάδα μου, αλλά παρακινώντας και άλλες ομάδες να συμμετάσχουν.
Έτσι ξεκίνησε η Δράμα, η Καβάλα, οι Σέρρες, κλπ.
Τα πρώτα πρωταθλήματα ήταν καλά οργανωμένα με στήριξη δημάρχων στα μέρη που επέλεγε η Οργανωτική επιτροπή (παίζαμε περίπου 3 ή 4 παιχνίδια στη διοργάνωση, υπήρχαν ηλικιακές κατηγορίες και σεβασμός στην προκήρυξη και στο τέλος διασκεδάζαμε όλοι μαζί).
Όμως μετά από κάποια χρόνια ο θεσμός ξέφτισε, μετά από κάποια παρατράγουδα και παράπονα ομάδων, είτε για μη τήρηση της προκήρυξης (έπαιζαν και πιο μικροί/ες αθλητές/τριες, έπαιζαν και αθλήτες/τριες που συμμετείχαν στα τοπικά πρωταθλήματα κλπ), είτε για μεροληπτική κλήρωση, ή μεροληπτική διαιτησία κάποιας ομάδας (Εθνικό τη λένε), άρχισαν οι ομάδες να μειώνονται.
Εμείς παρόλο που αντιλαμβανόμαστε την κατάσταση κάναμε κάποια παράπονα προφορικά, ξεχνιόμαστε επειδή το να παίξουμε υπερίσχυε όλων των άλλων και τον επόμενο χρόνο ελπίζαμε για καλύτερες συνθήκες.
Φέτος λοιπόν «το ποτήρι ξεχείλισε».
Ενώ ήρθε η προκήρυξη με τις ηλικιακές κατηγορίες και δηλώσαμε συμμετοχή, ήρθε απάντηση ότι μας κατέταξαν στις 50+. Ανακοινώνεται και το πρόγραμμα, όλα καλά μέχρι εδώ.
Γίνεται μια τεχνική σύσκεψη της πλάκας, μας έδωσαν τα μπλουζάκια και τα κουπόνια για το γκαλά και τίποτε άλλο.
Πάμε να παίξουμε βλέπουμε μικρότερες κοπέλες (40+ έχω την κατάσταση με τις ηλικίες τους) και κάποιες από αυτές όπως μας είπαν έπαιζαν στο τοπικό πρωτάθλημα.
Στις αντρικές ομάδες μάθαμε ότι άλλαξε η προκήρυξη και από ηλικιακές κατηγορίες 40+, 50+, κλπ. (δηλ. αριθμούς), άλλαξε σε μικρούς, μεσαίους και μεγάλους.
Επίσης μαθαίνουμε ότι ο δήμος δεν κάλυψε τίποτε, ούτε νερά, ούτε το γκαλά.
Επομένως αναρωτιόμαστε:
1. Γιατί πήγαμε στη Ναύπακτο αφού δεν βοήθησε ο Δήμος
2. Που ξοδεύονται τα χρήματα (30Ε το άτομο, 17 ομάδες Χ περίπου 10 άτομα η κάθε ομάδα= 170 Χ 30=5.100) ποτέ δεν είχαμε διαφάνεια/ενημέρωση.
3. Δεν υπήρχε γιατρός και φαρμακείο στο γήπεδο-το πιο σημαντικό.
4. Το γκαλά ήταν μια κοροϊδία, (καναπεδάκια της πλάκας, και κρασί)
5. Η αιγίδα της ΕΟΠΕ που κολλάει; Που ήταν η ΕΟΠΕ;
6. Δεν τηρήθηκε η προκήρυξη
7. Το πρόγραμμα ήταν ότι νάναι
8. Και φυσικά βγήκε πρώτος ο Εθνικός χωρίς να παίξει………
9. Και ενώ βγήκε η ομάδα Φουρόγατες πρώτες (2 νίκες) έπαιξαν ξανά την Κυριακή, ενώ εμείς που έπρεπε να παίξουμε δεν παίξαμε….
Λυπάμαι πολύ για την κατάντια ενός θεσμού που αγαπάμε και στηρίζουμε.
Επίσης θα ήθελα να λάβουν υπόψη οι διοικούντες ότι κάποιες ομάδες έρχονται από μακριά, πληρώνουν πολλά και συμμετέχουν σε αυτό το χάλι.
Τα γράφω όλα αυτά περιγράφοντας αντικειμενικά ακριβώς ότι έγινε, ελπίζοντας κάτι να διορθωθεί.
Ελένη Ζέτου
Καθηγήτρια ΤΕΦΑΑ, ΔΠΘ
Προπονήτρια βόλεϊ
Πρόεδρος και προπονήτρια
της ομάδας Βετεράνων Γυναικών Θεσσαλονίκης
Πέστα Ελένη για να προβληματιστούν όλες οι ομάδες. Πως γίνεται οι Παλαίμαχοι της Θεσσαλονίκης αήττητοι να βγουν δεύτεροι?
ΑπάντησηΔιαγραφή