Άρχισε πάλι το "παιδομάζωμα!

Ανησυχία και προβληματισμό προκαλούν οι καταγγελίες που μας φτάνουν το τελευταίο διάστημα από παράγοντες του αναπτυξιακού αθλητισμού της  Θεσσαλονίκης. 
Σύμφωνα με τις πληροφορίες, ορισμένα σωματεία που "διακρίνονται" στα αναπτυξιακά πρωταθλήματα της περιοχής, φέρονται να ασκούν έντονες πιέσεις σε μικρότερα σωματεία, προκειμένου να τους παραχωρηθούν οι καλύτερες αθλήτριές τους — και μάλιστα χωρίς κανένα αντάλλαγμα.

Το κόλπο γνωστό!
Επικοινωνούν πρώτα με τους γονείς των αθλητών-ριων και αφού μετά από μεγάλο "παραμύθιασμα" και υποσχέσεις, τα "βρίσκουν", έρχονται σε επαφή  και με τα σωματεία! 

Οι καταγγελίες αυτές δημιουργούν εύλογα ερωτήματα σχετικά με την ισότητα, τη διαφάνεια και την ηθική στον χώρο του αναπτυξιακού αθλητισμού. 
Πολλοί παράγοντες εκφράζουν φόβους ότι τέτοιες πρακτικές υπονομεύουν τη φιλοσοφία της ανάπτυξης του ταλέντου σε τοπικό επίπεδο, ενισχύοντας την άνιση κατανομή των πόρων και των ευκαιριών και την διάθεση για συνέχιση των προσπαθειών τους!

Όπως είναι γνωστό, η προσπάθεια καλλιέργειας και ανάδειξης νέων αθλητών απαιτεί χρόνο, κόπο και επενδύσεις σε υποδομές και ανθρώπινο δυναμικό. 
Το να «αποψιλώνονται» τα σωματεία αυτά από ταλαντούχες αθλήτριες, χωρίς καν μια συμφωνία ανταλλαγής ή αποζημίωσης, θεωρείται άδικο και ενδεχομένως αποθαρρυντικό για τη συνέχιση της προσπάθειάς τους.

Το φαινόμενο δεν είναι καινούριο, ωστόσο φαίνεται πως τα τελευταία χρόνια λαμβάνει διαστάσεις που απειλούν την ισορροπία στο τοπικό αθλητικό οικοδόμημα.

Δεν είναι δυνατόν σωματείο που έχει μόνο μία ή δυο το πολύ δικές του αθλήτριες (πρώτο δελτίο) "ξαφνικά" την επόμενη αγωνιστική περίοδο να συμμετέχει σε τελικές φάσεις Ενώσεων ή Πανελληνίων πρωταθλημάτων, βασιζόμενο σε μεταγραφές, μετά από "αποψίλωση" γειτονικών σωματείων!

Το αν οι καταγγελίες αυτές θα οδηγήσουν σε συγκεκριμένες ενέργειες ή ελέγχους από τις αρμόδιες αρχές, μένει να φανεί. Σε κάθε περίπτωση, το ζήτημα είναι υπαρκτό και χρήζει άμεσης προσοχής — αν όχι για λόγους νομικούς, σίγουρα για λόγους ηθικής και ισοτιμίας στον αθλητισμό.

Σίγουρα πρωτεύοντα ρόλο στην επίλυση του προβλήματος έχει η Ομοσπονδία, διότι  με την τακτική του "παιδομαζέματος" διακυβεύεται η αξιοπιστία και η ισορροπία του αναπτυξιακού μοντέλου. 

Η ΕΟΠΕ οφείλει να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα: Όλοι οι σύλλογοι — μικροί και μεγάλοι — αξίζουν ίσες ευκαιρίες και σεβασμό. Μόνο έτσι μπορεί να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη, με επίκεντρο το συμφέρον των αθλητών και του αθλήματος συνολικά.

Το θέμα δεν λήγει εδώ! 
Θα επανέλθουμε πολύ σύντομα!

Υ.Γ. Φυσικά το πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο στην περιοχή της Θεσ/νίκης,αλλά και της Αττικής!