Που να βρεθεί λοιπόν χώρος για τους Έλληνες;

Πολύ κουβέντα γίνεται για τις εθνικές ομάδες σε όλα τα αθλήματα, ειδικά τώρα που ολοκληρώθηκε η παρουσία μας στο Παγκόσμιο του μπάσκετ και στο Ευρωπαϊκό του βόλεϊ.
Οκ, εμείς του πόλο απολαμβάνουμε σχεδόν κάθε χρόνο κι ένα μετάλλιο σε μεγάλη διοργάνωση, είτε σε άνδρες είτε σε γυναίκες. Όμως ποιοί είναι οι πραγματικοί λόγοι που συμβαίνει αυτό?
Κατά την άποψή μου, πολλά οφείλονται στην οικονομική κρίση. Οι ομάδες του πόλο δεν έχουν τα μεγάλα έσοδα των υπολοίπων αθλημάτων (άλλη κουβέντα αυτή), και υποχρεώθηκαν να χρησιμοποιήσουν στην Α1, ακόμα και οι πολύ καλές ομάδες, νέους σε ηλικία παίκτες. Πολύ ελπιδοφόρους μεν, αλλά φτηνούς. Και μάλιστα πολύ φτηνότερους από ανάλογης απόδοσης (ή και χειρότερης) ξένους.
Επίσης, η ΚΟΕ έκοψε τα πολλά πολλά, χρόνια τώρα. Αρκετές ομάδες ζήτησαν κατά καιρούς, την αύξηση των ξένων, αλλά δεν κατάφεραν τίποτα. Έμειναν οι 2 σε κάθε ματς, κι ας έχεις όσους θες. ΜΟΝΟ 2 σε κάθε παιχνίδι.
Άρα υπήρξε χώρος σε πολλούς από τους τωρινούς διεθνείς μας, να αγωνιστούν βασικοί και να αποκτήσουν τις εμπειρίες που απαιτούνται, καθώς και να πετύχουν πολύ πιο γρήγορα την βελτίωσή τους.
Φυσικά, οι ομάδες δουλεύουν στο φουλ στα ηλικιακά και η παραγωγή είναι τεράστια. Ο εκάστοτε ομοσπονδιακός έχει να διαλέξει σε κάθε ηλικία ανάμεσα σε διπλάσιους τουλάχιστον πολύ καλούς παίκτες από αυτούς που χρειάζονται για την επάνδρωση των εθνικών.
Πάμε τώρα στα άλλα αθλήματα.
Στο ποδόσφαιρο μετά την εποχή Μποσμάν, μπορείς να έχεις όσους θέλεις. Βλέπουμε στις ομάδες μας που παίζουν στα κύπελλα Ευρώπης, να μπαίνουν 1-2 το πολύ.
Στο μπάσκετ η κατάσταση είναι κι εδώ η ίδια. Σε άθλημα που παίζεται με 5 παίκτες, οι ομάδες έχουν δικαίωμα χρησιμοποίησης 7 ξένων.
Στο βόλεϊ, επιτρέπονται 4 στους 6. Οι ομάδες όμως έχουν περισσότερους. Κι εδώ ισχύει ότι και στο πόλο. Μπορείς να έχεις 10 αλλά οι 4 θα δηλώνονται.
Στο χάντμπολ, δεν ξέρω πόσοι επιτρέπονται, αλλά η πρωταθλήτρια ΑΕΚ διαθέτει 11 (έντεκα).
Που να βρεθεί λοιπόν χώρος για τους Έλληνες? Για να μπορέσει να παίξει κάποιος Έλληνας, θα πρέπει να είναι εξαιρετικός παίκτης.
Ενας λοιπόν απο τους λόγους που το πόλο προχωράει και μαζεύει μετάλλια συνεχώς, είναι οτι καταφέρνει να προφυλάξει το ίδιο το προιόν και δουλεύει στις υποδομές με πολύ μεγάλη επιτυχία. Αυτή η επιτυχία οφείλεται στους πολύ καλούς προπονητές που έχουμε οι οποίοι παράγουν συνεχώς. Και από την παραγωγή αυτή, έρχονται και τα μετάλλια.
Μάλιστα, είναι πλέον δεδομένο ότι η εθνική ανδρών θα βρίσκεται μόνιμα στα μετάλλια, αφού οι διεθνείς μας δεν έχουν να φοβηθούν κανέναν. Εξάλλου τους κερδίζουν από πολύ μικροί. Και προκαλούν δέος. Κι αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Τι να φοβηθούν οι τωρινοί 23-24αρηδες? Αφού τους κερδίζουν όλους από 17-18 χρονών.
Και οι τωρινοί 17αρηδες? Μα κι αυτοί τους κερδίζουν όλους. Κι όταν θα έρθει η σειρά τους για την εθνική ανδρών, θα έχουν μπολιαστεί με τις νίκες επί παντός αντιπάλου, όπως κι αν λέγεται αυτός.
Πέρυσι ήρθε η ώρα για όλες τις εθνικές να αλλάξουν τα ρόστερ τους. Πάντα μετά τους Ολυμπιακούς ο στόχος είναι οι επόμενοι Ολυμπιακοί. Και όπως φαίνεται, το δικό μας ρόστερ όχι μόνο δεν χρειάστηκε χρόνο, αλλά δείχνει και καλύτερο από αυτό του Τόκιο. Και μην ξεχνιόμαστε. Εκεί πήραμε το ασημένιο μετάλλιο!!!
Δημήτρης Σελετόπουλος