Η κατάκτηση της 1ης θέσης στο Βαλκανικό πρωτάθλημα και κυρίως της 4ης θέσης στο Ευρωπαϊκό από την Εθνική ομάδα γυναικών U17 αποτελεί παρακαταθήκη για το Ελληνικό βόλεϊ. Αξίζουν συγχαρητήρια οι αθλήτριες, οι προπονητές και η διοίκηση της Ε.Ο.ΠΕ. για αυτήν την σημαντική διάκριση. Δεν είναι η μοναδική διάκριση για τις αναπτυξιακές Εθνικές ομάδες, αφού στο πρόσφατο παρελθόν είχαμε κατακτήσει στην κατηγορία των παίδων την 6η (2011) και 7η θέση (2017), στην κατηγορία των κορασίδων την 5η (2013) και των νεανίδων την 4η θέση (2014) στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Η διάκριση της Εθνικής ομάδας γυναικών U17 δημιουργεί προσδοκίες για το μέλλον. Ίσως είναι χρήσιμη η ανάπτυξη ενός προβληματισμού για την ανάγκη διαχείρισης της επιτυχίας. Αποτιμώντας την εξελικτική πορεία του βόλεϊ στην Ελλάδα, μέσα από την ποιότητα των πρωταθλημάτων, την ευρωπαϊκή παρουσία και προοπτική των ομάδων στα Ευρωπαϊκά κύπελα αλλά και την αξιολόγηση των δράσεων στα Εθνικά μας συγκροτήματα, κυρίως μέσα από τη θέση τους στο Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο “γίγνεσθαι”, θα μπορούσαμε να καταλήξουμε σε χρήσιμα συμπεράσματα και προτάσεις, δίνοντας απαντήσεις σε μια σειρά από κατηγορίες εύλογων ερωτημάτων για τη λειτουργία των εθνικών πρωταθλημάτων, των εθνικών ομάδων και της προοπτικής τους.
Για παράδειγμα :
• Τα πρωταθλήματα (αναπτυξιακά και μη) με τη συγκεκριμένη τους μορφή, βοηθούν στην επιλογή, εκμάθηση, βελτίωση και δημιουργία αθλητών/τριών υψηλού επιπέδου;
• Η προετοιμασία και το «κτίσιμο» του αθλητή/τριας είναι στις σημερινές συνθήκες μόνο ζήτημα ξεχωριστών προσόντων, δουλειάς του σωματείου που ανήκει ή ενός Εθνικού σχεδιασμού που συμπεριλαμβάνει και αξιοποιεί τα παραπάνω;
• Ποια η ευρωπαϊκή και διεθνής εμπειρία από τις συνθήκες δουλειάς, τα πρωταθλήματα και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των ανεπτυγμένων στο βόλεϊ χωρών;
• Ποια είναι τα δεδομένα της χώρας μας, που μας διαφοροποιούν αλλά και μας ταυτίζουν με την ευρωπαϊκή πραγματικότητα;
• Μια σημαντική διάκριση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στις αναπτυξιακές ηλικίες μπορεί να είναι αποτέλεσμα δουλειάς ή μιας γενιάς (φουρνιάς) αθλητών/τριών με προσόντα ή και τα δύο μαζί; Πως αυτό μπορεί να αποτιμηθεί για το μέλλον;
• Υπάρχει μαθηματική εξίσωση που διασφαλίζει ότι η κατάκτηση ενός υψηλού στόχου στις αναπτυξιακές ηλικίες, αποτελεί τη διαλεκτική συνέχεια για την επίτευξη αντίστοιχα ανάλογης στους άνδρες και στις γυναίκες για τα Εθνικά συγκροτήματα σε Ευρωπαϊκό επίπεδο; Στο βαθμό που έχει συμβεί αυτό στο παρελθόν υπάρχει εκτίμηση, πρόβλεψη ή μελέτη για τους λόγους που δεν έχει υπάρξει ανάλογη συνέχεια;
• Τι χρειάζεται να προσθέσουν ή να παραλείπουν στη μεθοδολογία και στη στρατηγική τους ή ακόμη και στην αναζήτηση της, οι φορείς που έχουν την ευθύνη και συνδιαμορφώνουν το παρόν και το μέλλον του αθλήματος; Πως θα πετύχουν και θα κατοχυρώσουν τη συνέχεια και τη διεύρυνση μιας διάκρισης;
• Η μαζικότητα του βόλεϊ γυναικών σε σχέση με το βόλεϊ ανδρών πόσο διαφοροποιεί και προσαρμόζει τους τρόπους προσέγγισης και ανάδειξης αυτής της πραγματικότητας;
• Η συμμετοχή Ελλήνων αθλητών / τριών στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα αλλά και αντίστοιχα των αλλοδαπών στα Ελληνικά πρωταθλήματα, σε ποιο βαθμό επηρεάζουν (θετικά ή αρνητικά) την επίτευξη των στόχων ενός σχεδιασμού;
• Αποτελεί πραγματικότητα και επιλογή ο «δρόμος» της Αμερικής για τους αθλητές και τις αθλήτριες λόγω της σημαντικής δυνατότητας σπουδών (μέσω των υποτροφιών) αλλά και της μορφωτικής και εκπαιδευτικής επένδυσης. Ταυτόχρονα αποτελεί ερώτημα πως αξιολογούμε ότι λειτουργεί η συγκεκριμένη διαδικασία για τις Εθνικές ομάδες; Υπάρχει καταγραφή και ανάλυση, αν και πόσο επιδρά η «φυγή» τους, αν και πόσο μπορούν να βοηθήσουν όταν επανενταχθούν στις Εθνικές ομάδες, κυρίως μετά το τέλος των σπουδών τους; Υπάρχει μελέτη της πορείας τους, για την ενσωμάτωση τους στα Εθνικά συγκροτήματα, αν πόσο αυτό είναι εφικτό, μετά το τέλος αυτής της διαδικασίας και της τουλάχιστον τριετούς απουσίας τους;
Αν οι φορείς του αθλήματος έχουν προχωρήσει και διαμορφώσει τις απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα έχουν ήδη κάνει ένα σημαντικό βήμα μπροστά. Και η επιτυχία ή κάθε επιτυχία, δεν θα αποτελεί μόνο μια ευκαιρία ανάδειξης μιας ξεχωριστής στιγμής αλλά οικοδόμησης του βόλεϊ του μέλλοντος μας.
του Γιάννη Στουραΐτη
Γενικού Συντονιστή Σ.Φ.Ε.Ε.Ο.Π.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου