Την αγωνιστική χρονιά 2022 - 2023 η ανδρική ομάδα βόλεϊ της Ένωσης Αθλοπαιδιών Λάρισας - Πήγασος (ΕΑΛ), αγωνίστηκε στο βόρειο όμιλο της Α2 εθνικής κατηγορίας για το άθλημα της Πετοσφαίρισης. Το άρθρο γράφτηκε σταδιακά μέσα σε όλη αυτή τη χρονιά με σκοπό την αποτύπωση της, με τα καλά αλλά και με τα άσχημα της.
Καταρχήν θα αναφέρω πως στην πόλη της Λάρισας υπάρχουν τρεις σύλλογοι που ασχολούνται με το ανδρικό βόλεϊ. Ο ένας σύλλογος από τους τρεις δε, αποτελείται κυρίως από αθλητές παλαιμάχους (40 και άνω ετών) και φίλους του αθλήματος. Πάλι καλά που υπάρχουν και αυτοί και παίρνουν μερικά παιχνίδια παραπάνω τα νεότερα παιδιά. Τα αγόρια που ασχολούνται με το βόλεϊ, όπως καταλαβαίνει κανείς είναι πολύ λίγα, σε σχέση με άλλα δημοφιλέστερα στη χώρα μας αθλήματα, όπως είναι το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ.
Η χρονιά λοιπόν ξεκίνησε με την άνοδο στην Α2, τον Μάιο του 2022, τότε, τρεις φίλοι του αθλήματος ξεκινήσαμε να κάνουμε το σχεδιασμό της χρονιάς.
Προϋπολογισμός για το ανδρικό τμήμα?
Έξοδα;
20.000€ με 25.000€ και χωρίς να αμείβεται κανένας παίκτης, με πληρωμή μόνο κάποιων ελάχιστων μετακινήσεων, ενώ υπήρξαν και αθλητές οι οποίοι μετακινούνταν από γειτονικές πόλεις με δικά τους έξοδα! Μόνο και μόνο για να αγωνιστούν με την ομάδα της ΕΑΛ σε μια ανταγωνιστική κατηγορία (και τους ευχαριστούμε θερμά για αυτό!).
Δε σας κρύβω πως στην αρχή διστάσαμε και οι τρεις για λίγο… θα βγει η χρονιά; θα εκτεθούμε οικονομικά σε γήπεδα, λεωφορεία, προπονητές, ξενοδοχεία, διαιτητές, γιατρούς, κλπ; Για την ιστορία θα αναφέρω, πως πληρώθηκαν όλοι μέχρι και το τελευταίο ευρώ!
Έσοδα;
● Τα κύριο ποσοστό των εσόδων προήλθαν από χορηγίες
○ χορηγίες από φίλους, σχετικούς… αλλά κυρίως “άσχετους” με το άθλημα του βόλεϊ.
○ χορηγίες… από την “τσέπη” των ίδιων των παικτών.
● Εισιτήρια; στα ματς μπορούσε να συνεισφέρει ο κάθε φίλαθλος - φίλος ότι ήθελε. Αλήθεια πόσοι μπορεί να είναι αυτοί που παρακολουθούν παιχνίδια στην Α2 εθνική κατηγορία, όταν τα γήπεδα της Pre League και της Α1 είναι άδεια; Ούτε τα έξοδα της διαιτησίας δεν έβγαιναν καλά καλά…
● Συνδρομές ακαδημιών; Μέρος των εσόδων των ακαδημιών πήγε για τη συντήρηση του ανδρικού τμήματος. Αλλά ποιες ακαδημίες; Όταν αυτές έχουν 30 - 40 αγοράκια; Τα αντίστοιχα γυναικεία τμήματα βόλεϊ και τμήματα μπάσκετ ανδρών μπορεί να έχουν από από 5 έως 10 φορές περισσότερα παιδιά σε σχέση με το ανδρικό βόλεϊ. .
● Ένα ελάχιστο ποσό που δεν ξεπερνούσε τα 1000€ από την ΓΓΑ (ο σύλλογος μας έχει πολλά τμήματα και η βοήθεια από τη ΓΓΑ μοιράζεται ανάλογα).
● Βοήθεια από το δήμο ή την περιφέρεια; Καμία… αντίθετα με άλλες περιοχές που στηρίζουν οικονομικά προσπάθειες ομάδων που αγωνίζονται σε εθνικές κατηγορίες, με πολλά έξοδα.
Οπότε όπως καταλαβαίνει κανείς, η χρονιά, οικονομικά… βγήκε κυριολεκτικά με “αίμα”.
Δυστυχώς η επαρχία έχει ελάχιστες πηγές εσόδων και ο αθλητισμός σε αυτά τα επίπεδα στηρίζεται κυρίως από “ρομαντικούς” και “φίλους” που τους ευχαριστούμε και προσωπικά τους ευχαριστώ θερμά.
Η ομάδα της ΕΑΛ - Πήγασος βασίστηκε κυρίως σε δικά της παιδιά. Λαρισαίους παίκτες που είχαν αγωνιστεί στα μικρότερα τμήματα του συλλόγου και “ανδρώθηκαν” στην ΕΑΛ. Σε μια πόλη όμως όπως η Λάρισα, οι γηγενείς νεαροί αθλητές που μένουν και σπουδάζουν στη Λάρισα είναι ελάχιστοι. Πολλά παιδιά συνεχίζουν τις σπουδές τους στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στο Βόλο, στα Τρίκαλα, στην Καρδίτσα και κάποιοι λίγοι (ευτυχώς) και στη Λάρισα. Από αυτό και μόνο, καταλαβαίνει κανείς πόσο χρόνο, κόπο και χρήμα αφιερώνουν αυτοί οι αθλητές για να κάνουν 2 ή και 3 προπονήσεις την εβδομάδα μετακινούμενοι από την πόλη που σπουδάζουν προς τη Λάρισα.
Η “δεξαμενή” αθλητών που ασχολούνται με το βόλεϊ στην επαρχία είναι μικρή. Για το λόγο αυτό οι επιλογές είναι πολύ περιορισμένες. Από την άλλη, οι ομάδες της Θεσσαλονίκης και της Αθήνας (φυσικά) έχουν πολύ περισσότερες επιλογές δίπλα τους και για αυτό οι περισσότερες ομάδες στο 2ο γύρο ενισχύονται με αθλητές της κατηγορίας ή και υψηλότερων κατηγοριών.
Το 2023 δόθηκε η ευκαιρία χειμερινών μεταγραφών. Ευκαιρία για τις ομάδες στην κορυφή να ενισχυθούν, ενώ αντίθετα οι ομάδες που προσπαθούσαν να σωθούν, όπως ήταν η δική μας είχαν αποχωρήσεις. Ο συνηθέστερος λόγος αποχώρησης των αθλητών είναι η μικρή αγωνιστική συμμετοχή τους στο πρωτάθλημα. Βλέπετε το βόλεϊ δεν είναι σαν το μπάσκετ με τις “άπειρες” αλλαγές.. στο βόλεϊ, τρεις αλλαγές ανοίγουν και κλείνουν σε κάθε σετ (συνολικά έξι)… αυτό σημαίνει πως πολλοί παίκτες ενδέχεται να μη χρησιμοποιηθούν σε ολόκληρο το παιχνίδι (δυστυχώς). Έτσι λοιπόν και εμείς χάσαμε τρεις αθλητές μεσούσης της αγωνιστικής περιόδου, κυριολεκτικά τις τελευταίες μέρες των χειμερινών μεταγραφών και ενώ το πρωτάθλημα μας ήταν σε εξέλιξη. Να μου πεις… μπορούσες να μην τους αφήσεις να φύγουν… Θα μπορούσα, ωστόσο σκέφτηκα ότι είμαστε λίγοι σε αυτό το άθλημα και πως τελικά κανείς δε πρέπει να πάει χαμένος, έστω και αν αυτό πλήγωσε την ομάδα μας και άφησε κενά. Άλλωστε ο καθένας κρίνεται από τις επιλογές του, είτε αθλητής, είτε προπονητής, είτε παράγοντας και εκτός των άλλων πρέπει να συνυπολογίσουμε πως η Α2 εθνική κατηγορία είναι ένα ερασιτεχνικό πρωτάθλημα με πολλές όμως απαιτήσεις σε οικονομικούς πόρους από τα σωματεία και θυσίες προσωπικού χρόνου που τελικά κάποιοι αθλητές διαπιστώνουν στην πορεία πως δεν είναι σε θέση να διαθέσουν.
Το πρωτάθλημα…
Το φετινό πρωτάθλημα ήταν “φωτιά”, γεμάτο δίωρα παιχνίδια με τους τελευταίους να ανταγωνίζονται τους πρώτους και ισοβαθμίες πολλαπλές. Πάντως παρά τις νίκες ή τις ήττες μας, είδα αυτούς τους λίγους νεαρούς αθλητές που έχουμε, να εξελίσσονται και εύχομαι να δημιουργήσουν τη “μαγιά” για τα επόμενα χρόνια.
Σε όλη αυτή την προσπάθεια φυσικά, συνεισέφεραν και οι “μεγάλοι” ηλικιακά αθλητές και με το παραπάνω θα έλεγα. Οικογενειάρχες, επαγγελματίες, άφηναν οικογένειες και επαγγελματικές υποχρεώσεις πίσω για να ταξιδέψουν με την ομάδα. Κάθε εκτός έδρας και ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο χαμένο, λόγω του ταξιδιού. Επαναλαμβάνω ΧΩΡΙΣ να πληρώνεται κανείς (από τον αρχηγό μέχρι και τον τελευταίο παίκτη). Αυτοί οι “μεγάλοι” δε (ο Τάσος Μ., ο Αποστόλης Κ, ο Κώστας Μ, ο Θάνος Γ, ο Γιώργος Μ., ο Χάρης Ν.) βοήθησαν τους μικρούς αγωνιστικά αλλά και τη διοίκηση του τμήματος έτσι ώστε να κρατηθεί η ισορροπία.
Το πρωτάθλημα είχε στον απολογισμό περισσότερες ήττες παρά νίκες για την ομάδα μας (ήττες στο όριο). Πολλά 3-2 χαμένα, κάποια κερδισμένα. Οι ήττες συνήθως φέρνουν γκρίνια, ωστόσο γνωρίζαμε πως οι ήττες θα ήταν η πλειοψηφία για εμάς στο φετινό πρωτάθλημα και ξεκινήσαμε προετοιμασμένοι ψυχολογικά για αυτό.
Είναι τρομερό το πόσο μόνος νιώθεις σε όλη αυτή την πορεία… Από την άλλη, στο τέρμα της διαδρομής, είτε πρώτοι, είτε τελευταίοι, φτάνουν όσοι αγωνίζονται για το άθλημα, τιμούν τη “φανέλα” και τελικά και τους ανθρώπους που τους δίνουν την ευκαιρία να ταξιδέψουν και να ζήσουν αυτή την γεμάτη ένταση χρονιά. Κανείς δεν πρέπει να θεωρεί δεδομένα τα όσα γίνονται από τις διοικήσεις και πραγματικά η ενέργεια και ο χρόνος που απαιτείται ΚΑΙ εκτός γηπέδων είναι πολύ μεγάλη. Οι διοικήσεις δε, αυτών των ερασιτεχνικών σωματείων, είναι μη αμειβόμενες και πραγματικά ότι κάνουν, το κάνουν γιατί στην πλειοψηφία αυτών, κάποια “μούρλα” (καλώς εννοούμενη) κουβαλάνε.
Ταξιδέψαμε Κομοτηνή, Καβάλα, Αλεξανδρούπολη, Φλώρινα, Γιάννενα και κάμποσες φορές Θεσσαλονίκη. Τα έξοδα; πολλά… Οι νίκες; λίγες… Άξιζε; Ναι… Γιατί; Για όλους αυτούς που λένε πως δεν μπορεί να υπάρξει ανδρικό βόλεϊ στην περιφέρεια και ειδικά από τη Θεσσαλονίκη και κάτω. Η απάντηση είναι ότι μπορεί, μόνο αν στηριχθεί… γιατί ακόμα και οι ρομαντικοί κουράζονται κάποια στιγμή…
Εκτός των άλλων έχεις να αντιμετωπίσεις και τις συμφωνίες ομάδων… βλέπεις περίεργα αποτελέσματα και αναρωτιέσαι (δεν αναρωτιέσαι, ξέρεις…) πως μπορεί κάποιος από τους πρώτους να χάνει από μια ομάδα που παλεύει για τη σωτηρία της; Και όχι με 3-2… αλλά καθαρά, με 3-0, δίνοντας το τρίποντο της σωτηρίας ενδεχομένως. Για να μη παρεξηγηθώ… δεν έχω στοιχεία, ωστόσο είναι απορίας άξια κάποια αποτελέσματα… Μήπως όμως είναι λογικό (αν και πολύ άσχημο να συμβαίνει…) οι ομάδες της Θεσσαλονίκης, της Αθήνας ή ακόμα και περιφερειών που είναι κοντά ή όμορες να προτιμούν να παίζουν με τους συντοπίτες τους, μειώνοντας έτσι πρακτικά τα έξοδα μετακίνησης;
Η επόμενη χρονιά;
Μετά από αυτή τη χρονιά μείναμε διοικητικά λιγότεροι…
Δεν γνωρίζω αν θα έρθουν νέοι “ρομαντικοί” παράγοντες κοντά μας, ωστόσο αποκτήσαμε εμπειρίες και εμείς και οι αθλητές μας για το μέλλόν.
Ακόμα αναρωτιόμαστε… αν αξίζει να ξαναπροσπαθήσουμε. Προσωπικά εύχομαι και άλλες επαρχιακές ομάδες να βρεθούν και να αγωνιστούν σε αυτή την κατηγορία, δεδομένων των δύσκολων οικονομικών συνθηκών.
Ευχαριστώ πολύ όλους τους φίλους προσωπικούς και μη που στήριξαν αυτή την προσπάθεια μας και πρώτα από όλους, όλους αυτούς που στήριξαν οικονομικά το τμήμα αγοράζοντας εισιτήρια διαρκείας (έστω και αν δεν ήρθαν ποτέ στο γήπεδο… :) )
Οι φίλοι επιχειρηματίες, λίγοι αλλά σημαντικοί, με δύο σχόλια για αυτούς, είναι οι παρακάτω:
ΒΙΟΛΑΡ (Βιομηχανία Βάμβακος, Δημητριακών και Ζωοτροφών)
Καμιά σχέση με το άθλημα, ρομαντικοί με τον αθλητισμό των λιγότερο δημοφιλών αθλημάτων και φίλοι!
AlfaKatsifas Coffee - Spices
Στήριξαν το βόλεϊ ανδρών εις μνήμην του κυρίου Παπαδογούλα (παλιό καθηγητή φυσικής αγωγής (πατέρα του κυρίου Παπαδογούλα Χαράλαμπου - διεθνής διαιτητής) που προσέφερε πολλά στο άθλημα της πετοσφαίρισης και εξαιρετικό άνθρωπο.
OVALBLUE SPECIALISTS
Τι να πεις για αυτά τα παιδιά… κάθε χρόνο πλάι μας και σας ευχαριστούμε πολύ!
ROYAl OIL
Το… “καύσιμο” μας πολλά χρόνια τώρα!
DETOX
Χρόνια δίπλα μας, σταθερή αξία στον καφέ μας…
Αγροσυμβουλή
Συνάδελφος γεωπόνος, ανταγωνιστής στον επαγγελματικό στίβο, συναγωνιστής στην επιβίωση του ερασιτεχνικού αθλητισμού
Φροντιστήρια ΜΠΟΖΟΓΛΑΝΙΔΗ
Αξιαγάπητοι φίλοι, άριστοι εκπαιδευτικοί… συνεχίζουν την παράδοση στην ιδιωτική εκπαίδευση και τους ευχαριστούμε θερμά!
ΟΠΤΙΚΑ ΧΑΤΖΗΣΙΜΕΩΝ
Ο Σίμος είναι φίλος, μας στήριξε, τον στηρίζουμε και εμείς… και ΘΑ τον στηρίζουμε!
ΣΟΦΙΑΔΗΣ φροντιστήριο ξένων γλωσσών
Φίλοι από τα παλιά, άριστοι επαγγελματίες, εκεί μαθαίνουν τα παιδιά μας Αγγλικά…
Πάμε Πλατεία
Μετά τις νίκες (αν και σπάνιζαν φέτος) πηγαίναμε πλατεία ΟΣΕ για φαγητό…
ΕΛΙΤ
Για τους νεότερες και τους νεότερους… τα επινίκια εκεί :)
ΓΡΑΜΜΗ - Βιβλιοπωλείο Τυπογραφείο
Last but not least… Ο Νεκτάριος και η Έρη που έχουν την επιχείρηση είναι παιδιά του βόλεϊ, όπου και όσο μπόρεσαν μας στήριξαν με τα προϊόντα τους και τους ευχαριστούμε θερμά!
Υ.Γ. οι γυναίκες της ΕΑΛ πέτυχαν 4η θέση και συμμετοχή στα μπαράζ ανόδου. Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα των μπαράζ… μόνο και μόνο η συμμετοχή είναι μεγάλο επίτευγμα για εμάς στη Λάρισα και μας κάνει να νιώθουμε υπερήφανοι. Για αυτές όμως θα μιλήσουμε μια άλλη στιγμή για να μην αδικήσω τους άνδρες!
Περουλάκης Γιάννης
Πρόεδρος Ε.Α. Λάρισας - Πήγασος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου