Είναι γεγονός πως όλα τα σωματεία και ειδικότερα, οι επαρχιακές ομάδες σε όλα τα αθλήματα «ματώνουν» οικονομικά. Στο άθλημα δε, της πετοσφαίρισης, εδώ και χρόνια, δεν έχουμε δει καμία οικονομική βοήθεια σε κανένα σωματείο από την ομοσπονδία μας, είτε αυτό λέγεται μετακινήσεις, είτε αμοιβές διαιτητών, είτε οτιδήποτε άλλο. Εξαίρεση αποτελεί η επιδότηση της ΓΓΑ η οποία κάλυψε ελάχιστα κενά.
Και... επειδή δε θέλω να γίνω κουραστικός μπαίνω κατευθείαν στο θέμα. Οι περισσότερες ομάδες της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας αγωνίζονται σε ένα πρωτάθλημα, από τις τοπικές κατηγορίες μέχρι και την Α2 εθνική κατηγορία, κάνοντας σημαντικά λιγότερα χιλιόμετρα σε σχέση με τις ομάδες της επαρχίας.
Αντιθέτως, οι ομάδες της περιφέρειας κάθε χρόνο «γράφουν» χιλιόμετρα και πληρώνουν χιλιόμετρα σε διαιτητές που έρχονται από άλλες πόλεις. Αν συγκρίνει κανείς τα έξοδα στις τοπικές κατηγορίες, Β΄ Εθνική αλλά και Α2 όπου και έχουμε ομίλους (βόρειος και νότιος όμιλος), θα καταλάβει την τεράστια διαφορά κόστους λειτουργίας μεταξύ των ομάδων Αθήνας και Θεσσαλονίκης και των ομάδων της επαρχίας.
Οι ομάδες του κέντρου στην Α2, μετακινούνται στα εκτός έδρας,σε μεγάλο ποσοστό παιχνιδιών, εντός των ορίων Αττικής και Θεσσαλονίκης, οι ομάδες της επαρχίας, κάθε εκτός έδρας είναι μια «περιπέτεια»… ταξίδι και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις ταξίδι με διαμονή. Ταξίδι σημαίνει, λεωφορείο, ξενοδοχείο (ενδεχομένως), διατροφή των αθλητών και παραγόντων και άδειες των αθλητών από τις εργασίες τους ή απουσίες των μαθητών από τα σχολεία τους, όταν αυτοί αναγκάζονται να λείψουν με διανυκτέρευση. Για σκεφτείτε… τη Λάρισα, τα Χανιά, την Μυτιλήνη, το Ηράκλειο, την Αλεξανδρούπολη, τη Φλώρινα, τα Γιάννενα, το Σουφλί… και άλλους.
Αν δε μιλήσουμε για τα τοπικά πρωταθλήματα; Οι ομάδες των τοπικών κατηγοριών ή αλλιώς Β΄ Εθνική συνεχίζουν να ταξιδεύουν… ενώ σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη φυσικά δε συμβαίνει κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε ότι για το πρωτάθλημα της ΕΣΠΕΚΕΛ οι ανδρικές ομάδες της Λάρισας, των Τρικάλων, του Βόλου μετακινούνται από 50 χλμ απόσταση έως και 270 χλμ (540 χλμ μετάβαση και επιστροφή, Λάρισα – Δωρίδα) για να παίξουν ένα παιχνίδι ΤΟΠΙΚΗΣ κατηγορίας! Αλήθεια πόσο πιστεύεται ότι μπορούν να συντηρηθούν αυτές οι ομάδες; Ας είναι καλά οι 35άριδες και 40ριδες που παίζουν ακόμα και βάζουν από την τσέπη τους…
Αλήθεια, όταν ένα μεγάλο μέρος του προϋπολογισμού εξαντλείται στις μετακινήσεις, πόσο περιθώριο ενίσχυσης υπάρχει για μεταγραφές αθλητών; Γιατί οι «δεξαμενές» των αθλητριών και αθλητών βόλεϊ των επαρχιακών πόλεων είναι κατά συνθήκη μικρότερες από τις δύο μεγαλύτερες πόλεις της χώρας μας και αν θες να σταθείς στην κατηγορία και να είσαι ανταγωνιστικός θα χρειαστείς ενδεχομένως αθλητές που μένουν ή ζουν σε άλλες πόλεις.
Οι επαρχιακές ομάδες χωρίς στήριξη θα είναι πυροτεχνήματα… ή θα μένουν με νύχια και με δόντια στους κάτω ορόφους των πρωταθλημάτων μας. Τα οικονομικά δε… θα «σφίγγουν»…
Καλή δύναμη σε όσους συνεχίζουν να στηρίζουν το άθλημα και ειδικά στους… «επαρχιώτες» από όλα τα σωματεία.
Περουλάκης Γιάννης
Πρόεδρος Ε.Α. Λάρισας - Πήγασος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου