Άθλημα χωρίς θεατές και αθλητές ?

Γράφει ο Μάκης Λιοσάτος! Αγαπητοί φίλοι καλημέρα. Τη στιγμή που οι Εθνικές ομάδες προετοιμάζονται έχοντας την ευχή όλων μας, εγώ δεν μπορώ να μην προβληματίζομαι για το μέλλον του ελληνικού βόλεϊ. Σιγά σιγά ολοκληρώνονται οι μεταγραφές και βλέπω  ότι οι Έλληνες παίκτες υψηλού επιπέδου είναι πλέον πολλοί λίγοι. Μετρημένοι στα δάκτυλα του ενός χεριού. Σκεφτείτε για λίγο ότι είστε πρόεδρος μεγάλης ελληνικής ομάδας και ψάχνετε για κεντρικό-διαγώνιο και ακραίο ας πούμε. Διαγώνιοι υπάρχουν μετά βίας δύο. Μάλιστα τον έναν ο Ολυμπιακός τον βάφτισε κεντρικό. Αυτό επειδή κεντρικός τοπ επιπέδου, δεν υπάρχει επί της ουσίας κανένας.

Φάνηκε στο Ευρωπαϊκό αυτό, όπου ο πασαδόρος μας είχε περισσότερα μπλοκ σε όλα τα ματς, από τους κεντρικούς μπλοκέρ μας. Ακραίους ευτυχώς έχουμε. Άλλα και σε αυτή τη θέση, το μεγαλύτερο ταλέντο της χώρας, ο ΠΑΟ το ταλαιπώρησε, χρίζοντας το διαγώνιο. Γιατί τα γράφω όλα αυτά καλοκαιριάτικα ? Σίγουρα όχι για να κατηγορήσω τα παιδιά που παίζουν πάντως. Όταν όμως βλέπω τον Ράπτη, μια ολόκληρη χρονιά να μην αποδίδει σύμφωνα με το ταλέντο του, δεν μπορώ να μη μιλήσω. Αυτό το παιδί, θα έπρεπε να είναι το μεγαλύτερο project του ελληνικού βόλεϊ. Επειδή όμως ο ΠΑΟ είχε ανά περιόδους θέματα στη θέση του διαγώνιου, τον έβαζε να παίξει εκεί. Βρήκε κάποια στιγμή κι έναν καλό ξένο ακραίο, κι έτσι βγήκε εντελώς εκτός ρυθμού ο Ράπτης. Κερδισμένος από όλα αυτά, βγαίνει τελικά ο... ΠΑΟΚ.

Οι νεαροί παίκτες πρέπει να παίζουν κύριοι. Όσοι έμειναν δηλαδή, καθώς τα αγόρια πλέον δεν γράφονται στο βόλεϊ. Αφού τα σωματεία δεν πληρώνουν και αυτό είναι γνωστό. Γιατί ένα παιδί να μη πάει για μπάσκετ, παδόσφαιρο, ή και πόλο ή τένις ? Το μεγάλο κακό όμως για το αγαπημένο μας άθλημα, είναι ότι σιγά σιγά, γράφονται τα καλοκαίρια όλο και λιγότερα κορίτσια. Πλέον έχει ξεπεραστεί το ταμπού του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ από τις ελληνικές οικογένειες, οι οποίες γράφουν τα κορίτσια τους, και σε αυτά τα υπέροχα σπορ. Όπως και στο πόλο και το τένις βέβαια, που έχουνε εθνικές επιτυχίες να επιδείξουν. Μέχρι και αθλήματα όπως η ξιφασκία και οι πολεμικές τέχνες, τραβάνε πλέον τις νεάνιδες.

Το πολυαγαπημένο μας βόλεϊ, έμεινε χρόνια τώρα χωρίς θεατές. Δεν έχει τηλεοπτική κάλυψη. Ούτε παράγοντες να το στηρίξουν. Μήπως κινδυνεύει να μείνει και χωρίς αθλητές ?