Εκτός γηπέδου, πάντα χαμογελαστός και δεν αποφεύγει να χαιρετήσει γνωστούς και φίλους όπου κι αν βρίσκεται (και έχει πολλούς). Ένα πλατύ χαμόγελο διανθίζεται στο καλοσυνάτο πρόσωπό του, ακόμα κι όταν μένει ασάλευτος.
Εντός γηπέδου, κατοπτεύει την απέναντι μεριά του φιλέ, κυνηγάει την μπάλα σ’ όλο το γήπεδο, διορθώνει τις μπαλιές, οργανώνει την επίθεση, σερβίρει πονηρά και φαλτσαριστά και πλασάρει απίστευτα γρήγορα. Έχει τον άχαρο ρόλο του πασαδόρου γιατί μόνο έμπειρο μάτι αξιολογεί τις απίστευτες υπηρεσίες του στην ομάδα.
Τον θυμάμαι από την εποχή του Μεγαλέξανδρου στην Α’ τοπική ΕΠΕΣΘ. Κατόπιν στην Α2 παρέα με Παλέτζα και Σκούφη. Την απογοήτευσή του που το ανδρικό των Καμινικίων αποσύρθηκε από τα πρωταθλήματα. Μετά ήρθε η ΧΑΝΘ και ο Φίλιππος Βέροιας (μπορεί να μεσολάβησε κι άλλη ομάδα πριν την ΧΑΝΘ).
Έζησε την μεγάλη απογοήτευση ν’ ανέβει με την ΧΑΝΘ στην Α1 σ’ εκείνο τον αλήστου μνήμης τελικό 2018-19, με την Ελπίδα Αμπελοκήπων του νυν συμπαίκτη του Στέφανου Χαριδήμου, με τον οποίο θα σηκώσουν μαζί το τρόπαιο της ανόδου της Περαίας στην Pre-League στο ίδιο γήπεδο της ΧΑΝΘ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου